این فناوری که در دانشگاه کالیفرنیا توسعه داده شده٬ دستگاه انعطاف پذیری است که از الگویی از الکترودهای دقیق تشکیل شده است که روی یک کاغذ تاتوی موقت چاپ شده‌اند. پس از اعمال این تاتو روی پوست شخص جریان بسیار ضعیفی از الکتریسیته به وسیله‌ی این الکترودها روی پوست شخص اعمال می‌شود. این جریان الکتریکی موجب می‌شود که یون‌های سدیمی که در مایع بین سلولی پوست قرار گرفته‌اند به سمت الکترودها حرکت کنند. این یون‌ها مولکول‌های گلوکز (قند خون) را نیز به همراه خود به سمت الکترودهای قرار گرفته روی پوست حمل می‌کنند. این تاتو سپس با استفاده از حسگر داخلی که در آن تعبیه شده می‌تواند قدرت بار الکتریکی را که توسط گلوکز ایجاد شده را اندازه گیری کند. در نتیجه می‌توان سطح گلوکز خون شخص را با استفاده از این روش و متناسب با قدرت بار الکتریکی ایجاد شده اندازه گیری کرد بدون اینکه هیچ خراشی در سطح پوست فرد ایجاد شود.

در آزمون‌های آزمایشگاهی این تاتوها روی افراد غیردیابتی که وعده‌ی غذایی سرشار از کربوهیدرات خورده بودند مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج سطح قند خونی که از این تاتوها به دست آمد به همان دقتی بود که روش‌های معمول خونگیری به دست می‌دادند.

اگرچه این تاتوها هم اکنون نتایج خروجی عددی و قابل خوانشی را تولید نمی‌کنند اما با توسعه‌ی بیشتر این تاتوهای می‌توان ابزار مستقلی را با قابلیت خوانش آسان ساخت که ضمن ارائه‌ی دوام بیشتر نتایج بهتری را نیز ارائه کند. هم اکنون این تاتوها پس از اعمال روی پوست حدود یک روز دوام می‌آوردند که البته به دلیل ارزان بودن آن‌ها به نظر مناسب است.

مقاله‌ی حاصل از این پژوهش در نشریه‌ی Analytical Chemistry به چاپ رسیده است.